Brzoza. Złamał ją wiatr, albo człowiek, próbujący ratować się przed upadkiem na górskim szlaku. Mam nadzieję, że nikt nie zrobił tego naumyślnie. Chociaż... jeśli rosła w niewłaściwym miejscu (niestety w ludzkim świecie są takie), ktoś mógł wpaść na pomysł, aby ją usunąć. Tak, czy inaczej, złamano ją lub złamała się, jakiś metr nad ziemią. Co było dalej?
Plusem pisania pod wpływem i niejako w odpowiedzi na wszystko, co mnie spotyka, jest przede wszystkim to, że powoli odkrywam prawdę o sobie samej. Tu nie ma miejsca na nieuczciwość. Ta jest zupełnie nie do przyjęcia. Muszę pamiętać o sobie zapisując każde ze słów, muszę o siebie się troszczyć i liczyć się z własnym zdaniem...
Ognisko. Jednym z ogromnych plusów mieszkania w miejscu, gdzie możemy decydować o tym, co robimy poza granicami czterech ścian domu, czy mieszkania, jest możliwość wyznaczenia miejsca, wokół którego można zasiąść dowolnego wieczoru i zapatrzeć się w tańczące z gracją płomienie. Kiedy zyskałam taką możliwość, rozpalałam ognisko co kilka dni, nie mogąc się tą możliwością nacieszyć.
Dziś moja Babcia świętowała dziewięćdziesiąte piąte urodziny. Kiedy byliśmy u niej i upewniała się kilkakrotnie, ile lat kończy, a w odpowiedzi na podaną przez nas liczbę, kręciła głową i mówiła: "dajcie spokój". Zażartowałam, że nieprzyzwoicie jest tak długo żyć, a zaraz potem dodałam, że w sumie życzyłabym tego sobie. Ale, czy na pewno?
Polubiłam koszenie. Serio. Wiem, że to żaden wyczyn, w końcu nie muszę biegać z kosą, ale dotychczas uważałam, że to nie jest zajęcie dla mnie, że sobie nie poradzę. Spróbowałam raz i okazało się, że jest to temat do ogarnięcia i, nie wiedzieć czemu, relaksuję się podczas wykonywania tej czynności.